Jaka jest historia ziół i ziołolecznictwa? Zioła były używane od czasów prehistorycznych. Nie wierzysz mi? Następnym razem, gdy będziesz we Francji, sprawdź malowidła w jaskini Lascaux, które przedstawiają zioła. Datowanie węglem datuje te rysunki na okres od 13 000 do 25 000 lat p.n.e.
Starożytni Rzymianie i Grecy koronowali swoich przywódców koprem i wawrzynem. Rzymianie używali także kopru do oczyszczania powietrza.
W V wieku p.n.e. Hipokrates, słynny grecki lekarz, wymienił około 400 ziół będących w powszechnym użyciu.
Około 65 r. n.e. Pedanius Dioscorides, grecki lekarz służący w armii rzymskiej, napisał “De Materia Medica”, w której opisał lecznicze zastosowania wielu ziół. Do dziś jest ona uważana za jedną z najbardziej cenionych książek zielarskich.
W średniowieczu zioła były często używane do konserwowania mięsa, a także do osłaniania gnijącego smaku potraw, które nie mogły być przechowywane w lodówce. Zioła pomagały również maskować zapachy ludzi, którzy kąpali się nieregularnie lub w ogóle. Okres ten nie sprzyjał postępowi ziół w medycynie. Kościół katolicki zaczął palić zielarzy, kojarząc ich z czarnoksięstwem i pogaństwem.
Wielu wczesnych osadników uprawiało zioła do przyprawiania potraw, a także dla ich właściwości leczniczych. Amerykańscy Indianie często używali ziół do garbowania i farbowania skóry.
Istnieją trzy główne tradycje ziół leczniczych, które wywodzą się z ziół stosowanych w czasach starożytnych:
Zachodnia, oparta na źródłach greckich i rzymskich. Grecy i Rzymianie uważali, że ciało przenikają cztery płyny i że te płyny oraz ich proporcje wpływają na zdrowie. Każdy z płynów – krew, czarna żółć, żółć i flegma – był związany z jednym z odpowiadających im czterech elementów natury, odpowiednio: powietrzem, ziemią, ogniem i wodą. Cywilizacja grecko-rzymska przekazała tę teorię medyczną do Europy, gdzie przetrwała ona aż do średniowiecza. Zaczęła ona tracić na popularności dopiero w okresie renesansu.
W czasach Imperium Rzymskiego, jedyne dostępne leki były oparte na ziołach lub innych naturalnych środkach. Chociaż pacjenci mogli szukać lekarzy, zwykle opieka zdrowotna zaczynała się od kuracji wymyślanych przez głowy domów. Leczyli oni członków rodziny i służbę miksturami takimi jak ocet lub wino do dezynfekcji ran. Żółtko jajka, połączone z sokiem makowym i popiołem ze skorupki jajka, było “lekarstwem” na czerwonkę. Rzymscy chirurdzy i lekarze stosowali wyciągi z opium (morfina) i nasion henbane (skopolamina) jako środki przeciwbólowe.
Oczywiście, pojęcie choroby zmieniało się na przestrzeni wieków. Podczas, gdy grecki lekarz Galen stosował rokitnik (Rhammus fragula) w II wieku, aby chronić pacjentów przed czarownicami i demonami, dziś rokitnik jest raczej używany jako środek przeczyszczający. Tak więc, chociaż zastosowanie mogło się zmienić, wiele ziołowych środków leczniczych jest nadal w użyciu. Na przykład, Hipokrates stosował anyż w leczeniu kaszlu, który to zabieg jest nadal stosowany nawet w 2007 roku.
Ajurweda z Indii. Medycyna ajurwedyjska, czyli Ajurweda, to holistyczne podejście do leczenia, które powstało w Indiach około 1500 r. p.n.e. Podkreśla ono, że dobry stan zdrowia jednostki jest wynikiem naturalnej równowagi, a choroba pojawia się, gdy dochodzi do zachwiania równowagi. Zioła, dieta i naturalne środki lecznicze są stosowane w celu przywrócenia równowagi.
Tradycyjna Medycyna Chińska (TCM). Począwszy od 2000 do 3000 lat, TCM opiera się na przekonaniu, że zdrowie jest wynikiem ciągłej walki pomiędzy przeciwstawnymi siłami (yin i yang). Kiedy te siły są w równowadze, czujesz się zdrowy. Kiedy są one poza równowagą, czujesz się chory. Zabiegi mają na celu stymulowanie własnych mechanizmów leczniczych organizmu i obejmują między innymi spalanie ziół przy skórze (moxibustion) oraz leki ziołowe. Amerykańska Narodowa Biblioteka Medycyny posiada około 2 000 tomów klasyki chińskiej medycyny.
Podczas gdy wiele z naszych dzisiejszych leków ziołowych wywodzi się ze źródeł ajurwedyjskich, chińskich, rzymskich i greckich, wszystkie starożytne cywilizacje, w tym Majowie, Aztekowie i Egipcjanie, stosowali zioła w leczeniu chorób.Na przykład, jeśli egipska gospodyni wpadła z bólem gardła przed dużym przyjęciem, wiedziała, aby leczyć go przez płukanie mieszanką czosnku i octu. Miało to dodatkową zaletę, która sprawiała, że jej oddech był “miętowo świeży”.